|
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
Του Γιώργου Λάγαρη
Γιορτάζεται σήμερα η παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας και σε μια σύγχρονη, δημοκρατική κοινωνία, η γυναίκα δεν μπορεί παρά να είναι πρωταγωνιστής της καθημερινής ζωής. Σήμερα, στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία ως ηρωίδα θα μπορούσε να οριστεί το άτομο που βρίσκεται στο επίκεντρο ενός γεγονότος, ή που προκαλεί το γεγονός. Καίριος στόχος είναι να διαμορφωθεί μια δυναμική οικονομία, με ίση συμμετοχή των γυναικών. Διότι η συμμετοχή των γυναικών, διασφαλίζει την ίδια τη δυναμικότητα αυτής της οικονομίας.
Η ανεργία σήμερα δεν είναι απλά ένα πρόβλημα οικονομίας. Αποτελεί ζήτημα δημοκρατίας, θέμα δικαιωμάτων του πολίτη. Και είναι ανάγκη να προχωρήσουμε σε θεσμικές αλλαγές, που δίνουν δικαιώματα στη γυναίκα. Απ' το θεσμικό πλαίσιο για την ισότητα, το Σύνταγμα που κατοχυρώνει νέες ευκαιρίες και δυνατότητες συμμετοχής, αλλά και την υποστήριξη στο γυναικείο κίνημα.
Στήριξη στο θεσμό της οικογένειας, της οικογένειας σε όλες τις μορφές της, σημαίνει στήριξη του δικαιώματος της γυναίκας στην επιλογή, και όχι εξάρτησή της απ' την ίδια την οικογένεια. Σημαίνει στήριξη του δικαιώματος της γυναίκας για ίσες δυνατότητες, μ' αυτές των αντρών, και όχι κοινωνική απομόνωση. Σημαίνει στήριξη για το δικαίωμα να είναι και εργαζόμενη και μητέρα.
Στόχος είναι να δοθεί ανθρωπιά και ένα σύγχρονο δημοκρατικό πρότυπο στην ελληνική οικογένεια. Τα βασικά ερωτήματα πρέπει να απαντηθούν. Θα έχει η οικογένεια τη δυνατότητα γνώσης για νέα προβλήματα, απ' το θέμα των ναρκωτικών μέχρι τις σεξουαλικές γνώσεις ή τη βία στην οικογένεια; Θα έχει τη δυνατότητα να αξιολογεί ως καταναλωτής προϊόντα και τιμές, να προστατεύεται η υγεία της οικογένειας; Θα μπορεί να συμβουλεύει το νέο, τη νέα, το παιδί, για τις σπουδές, την επαγγελματική καριέρα, να προγραμματίζει την οικογένειά του; Θα μπορεί να βοηθήσει, ώστε να ξαναφτιαχτεί η γειτονιά, να διαμορφωθεί ενεργά το περιβάλλον μας, η γειτονιά με ασφάλεια, με το αίσθημα, ότι μπορεί να διασκεδάσει στη γειτονιά το παιδί, να υπάρχει αλληλεγγύη με τους αδύναμους, χώρος ανθρώπινης επαφής και συμμετοχής;
Μόνο με νέες αντιλήψεις για τον ρόλο της γυναίκας μπορούμε να μιλάμε για ένα άλλο πρότυπο κοινωνίας. Νοοτροπίες της λογικής, ότι βασικός προορισμός της γυναίκας είναι σπίτι και οικογένεια, και ότι, η εργασία έχει δευτερεύουσα σημασία, αυτά πρέπει να αλλάξουν. Να αλλάξουν για τη χώρα μας. Πρέπει να αλλάξουν οι νοοτροπίες της εργοδοσίας απέναντι στη γυναίκα, όταν ρωτούν αν έχει παιδί, αν έχει μονογονεϊκή οικογένεια. Να μην υπάρχουν προκαταλήψεις. Δυστυχώς, παρά την αυξανόμενη συμμετοχή των γυναικών, η αρνητική και συντηρητική παραδοχή αυτή εντείνεται σε συμβολικό επίπεδο το τελευταίο διάστημα από πλευράς της παράταξης της ΝΔ, και παραμένει ισχυρή σε συμβολικό επίπεδο.
Πολιτικός στόχος είναι η γυναίκα να λειτουργεί με αυτοπεποίθηση για το μέλλον της, για αυτό πολιτικός στόχος πρέπει να αποτελεί η συνεχής χειραφέτηση της γυναίκας.
Υπάρχουν τέσσερις κατευθύνσεις για να γίνει η γυναίκα πρωταγωνιστής στην κοινωνία μας.
Πρώτα απ' όλα, η ευχέρεια εισόδου και εξόδου απ' την αγορά εργασίας, όπου θα προσφέρονται απ' τους εργοδότες θέσεις εργασίας, που να ταιριάζουν στις μεταβαλλόμενες ανάγκες της οικογένειας, τους πολλαπλούς ρόλους των γυναικών. Δεν θα τιμωρούνται ασφαλιστικά οι γυναίκες, μισθολογικά και επαγγελματικά, όταν διακόπτουν προσωρινά για οικογενειακούς λόγους την αμειβόμενη απασχόληση. Θα πρέπει να διασφαλιστεί το δικαίωμα της γυναίκας, μέσω της ασφάλισης του συζύγου της, να μην καταστρέφει κάθε κίνητρο επίσημης εργασίας, ούτε να σπρώχνει κάποιες γυναίκες στην αδήλωτη εργασία ή στη θέση του θεατή ενός συζύγου, με πολλές υπερωρίες, με δύο ή τρεις δουλειές. Χρειάζονται εξατομικευμένα δικαιώματα στην κοινωνική ασφάλιση, που ενθαρρύνουν την απασχόληση, την ενδυνάμωση των γυναικών, την ενίσχυση της επαγγελματικής κινητικότητας με συγκεκριμένα μέτρα.
Δεύτερον. Χρειάζεται ευχέρεια επιλογής των ωρών, αλλά και μορφών απασχόλησης. Η χαμηλή ελκυστικότητα της μερικής απασχόλησης στη χώρα μας, τα άκαμπτα και παρατεταμένα ωράρια εργασίας, αποτελούν σημαντικούς ανασταλτικούς παράγοντες για την ευρύτερη συμμετοχή των γυναικών στην αμειβόμενη απασχόληση. Προφανώς, η μερική απασχόληση απαιτεί έλεγχο, τήρηση των κανόνων και τα εξατομικευμένα ωράρια εργασίας συλλογική διαπραγμάτευση και λειτουργία, μέσα σε ένα πλαίσιο συμφωνημένο με τα συνδικάτα. Αυτές, όμως, οι ρυθμίσεις, θα δώσουν νέες ευκαιρίες για την εργασία των γυναικών. Και βεβαίως, άλλες θα είναι οι πολιτικές για τις άνεργες γυναίκες απόφοιτες δημοτικού, πάνω των 45 ετών, που ζουν σε μια επαρχιακή πόλη, και άλλες για τις γυναίκες 30 ετών που ζουν στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη.
Τρίτον. Δια βίου μάθηση. Απ' τη μια μεριά έχουμε νέους που ψάχνουν για δουλειά, που δεν βρίσκουν δουλειά, αλλά απ' την άλλη μεριά έχουμε κενές θέσεις εργασίας για τις οποίες ζητούν εργαζόμενους οι επιχειρήσεις. Αυτή η αντίφαση λέγεται διαρθρωτική ανεργία, και αντιμετωπίζεται μέσα από την εκπαίδευση, μέσα από την κατάρτιση, μέσα από τις νέες γνώσεις.
Τέλος, πολύ βασικό στοιχείο είναι ο τομέας της υποδομής, Νηπιαγωγείων, Δημοτικών Σχολείων, Ολοήμερων Σχολείων. Αυτά πρέπει να ενισχυθούν και να μην είναι η οικογένεια που αντικαθιστά το υπολειμματικό κράτος πρόνοιας. Για να γίνει, βεβαίως, η γυναίκα πραγματικός ήρωας της καθημερινής μας ζωής, για να φτιάξουμε την άμεση δημοκρατία και τη συμμετοχική κοινωνία, έχουμε ακόμα πολύ αγώνα.
www.lagaris.gr Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΕΥΡΥΤΑΝΙΚΑ ΝΕΑ» στις 15 Μαρτίου 2006
|
